Αγιοφάραγγο – Agiofarago

English version further below

Το Αγιοφάραγγο βρίσκεται στο νομό Ηρακλείου Κρήτης ανάμεσα στη Μονή Οδηγητρίας και το παραθαλάσσιο χωριό Καλοί Λιμένες.

Χρειάζονται περίπου 20 λεπτά βαδίσματος και στα πρώτα βήματα της διαδρομής μας συναντάμε τον ιερό ναό της Αγίας Κυριακής που είναι μέσα σε σπήλαιο!

Μέσα στο φαράγγι βρίσκεται επίσης και ο ναός του Αγίου Αντωνίου που κι αυτός βρίσκεται εν μέρει μέσα σε σπηλιά και αποτελούσε το κέντρο των ασκητών της περιοχής.

Στο Αγιοφάραγγο έχουν βρεθεί και αρκετά αρχαιολογικά ευρήματα που δείχνουν ότι εκεί υπήρξε δραστηριότητα στα μινωικά και ενετικά χρόνια, όπως ο μινωικός, κυκλικός, θολωτός τάφος που βρίσκεται κοντά στο ναό του Αγίου Αντωνίου.

Λίγο μετά θα συναντήσουμε ένα σπήλαιο με χαμηλή είσοδο κι ένα μεγάλο δωμάτιο. Εκεί λέγεται ότι έμενε ο Ηγούμενος της Μονής Αγίου Αντωνίου και ονομάζεται «γουμενόσπηλιος». Γενικά στο Αγιοφάραγγο έζησαν πολλοί ασκητές οι οποίοι έμεναν στις σπηλιές και τρέφονταν με ότι έβρισκαν από τη φύση! Κάποια ιστορικά στοιχεία δείχνουν ότι το Αγιοφάραγγο κατοικείται τουλάχιστον από τον 11ο αιώνα.

Όταν διασχίσετε το φαράγγι θα καταλήξετε σε μια πανέμορφη παραλία με θέα στο Λιβυκό πέλαγος! Είναι καλό να κρατάτε νερό μαζί σας, γιατί μέσα στο φαράγγι δεν υπάρχουν πηγές με νερό.

Ακολουθεί video από την εκπομπή «Καλό Μεσημέρι» του τοπικού τηλεοπτικού καναλιού «ΚΡΗΤΗ ΤV».

Kαι σε παλαιότερη δημοσίευση του ιστολογίου θα βρείτε video και φωτογραφίες του 2009, σε ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ.

.

…….. English version ……..

Agiofarango is located in Heraklion Perfecture, in Crete close to Moni Odigitrias and Kali Limenes.

It takes about 20 minutes walking to reach the beach. At the begining of the walk, we find the church of Agia Kyriaki built in a cave!

In the gorge there is the church of Saint Anthony that he is partly built in a cave.

At Agiofarago we have several archaeological findings that show that there was activity in the Minoan and Venetian times, such as the Minoan, circular, domed tomb near the church of St. Anthony.

Shortly after Saint Anthony church, we find a cave entrance with a low and a large room. There is said to have left the Abbot of the Monastery of St. Anthony, called «goumenospilios». Generally in Agiofarago lived many hermits who had their shelter in caves and ate whatever they could find in the nature! Some historical evidence suggests that Agiofarago inhabited at least since the 11th century.

When you cross the canyon you will end up on a beautiful beach overlooking the Libyan Sea! It’s good to keep water with you, because in the canyon there are no springs.

Below is video from the show «Kalo Masimari» by a local TV channel «KRITI TV».

Follow THIS LINK to read a post of this blog back in 2009 with video and pictures taken during a walk from Moni Othigitrias to Agiofarago ending to Kali Limenes.

Έθιμα το Σάββατο του Λαζάρου – Customs on Lazarus Saturday

English version further below

To Σάββατο του Λαζάρου θεωρείται ως η μέρα του θανάτου και της ζωής. Σε κάποια χωριά μάλιστα οι αγρότες τα παλιά χρόνια δε μάζευαν τη σοδιά τους γιατί φοβούναν ότι οι καρποί της γης φέρουν το θάνατο μέσα τους. O Λάζαρος ήταν ανέκαθεν μια μορφή που ενέπνεε σεβασμό αλλά και δέος στον απλό κόσμο. Γι’ αυτό και ο Λάζαρος εορταζόταν παντού. Παλιότερα μάλιστα οι εκδηλώσεις εορτασμού ήταν πολλές και ποικίλες, ωστόσο σήμερα έχουν λησμονηθεί ως επί το πλείστον. Για παράδειγμα, τα κάλαντα του Λαζάρου τραγουδιούνται πλέον σε ελάχιστες περιοχές, ενώ παλιότερα ήταν από τα πιο ζωντανά έθιμα και έδιναν ιδιαίτερο τόνο στις μικρές κοινωνίες των χωριών μας.

Κάλαντα

Τα κάλαντα του Λαζάρου ήταν σχεδόν αποκλειστικά γυναικεία και τα τραγουδούσαν κοπέλες διαφόρων ηλικιών, ακόμα και κορίτσια τις παντρειάς που ονομάζονταν «Λαζαρίνες». Την παραμονή της γιορτής, οι Λαζαρίνες ξεχύνονταν στα χωράφια έξω από τα χωριά για να μαζέψουν λουλούδια, που με αυτά θα στόλιζαν το καλαθάκι τους την άλλη μέρα ντυμένες με τοπικές ενδυμασίες φορώντας ειδική στολή. Γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο και εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αβγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα.

«Πες μας Λάζαρε τι είδες
εις τον Άδη που επήγες.
Είδα φόβους, είδα τρόμους,
είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι,
της καρδούλας μου το λέω
και μοιρολογώ και κλαίω.
Του χρόνου πάλι να ‘ρθουμε,
με υγεία να σας βρούμε,
και ο νοικοκύρης του σπιτιού
χρόνια πολλά να ζήσει,
να ζήσει χρόνια εκατό
και να τα ξεπεράσει».

Σε πολύ λίγες περιοχές της χώρας τραγουδιούνται σήμερα τα Λαζαριάτικα κάλαντα. Τα λόγια του τραγουδιού άλλοτε αναφέρονται στην ανάσταση του Λαζάρου και είναι συνήθως μέτρια στιχουργήματα και άλλοτε πάλι αποτελούν παινέματα προσώπων που αγγίζουν τα όρια υψηλής ποιητικής δημιουργίας.

Έθιμα του Λαζάρου

Σήμερα ο λαός γιορτάζει ουσιαστικά την πρώτη Λαμπρή, την «Έγερση» του φίλου του Χριστού, του «αγέλαστου» Λάζαρου. Ο φόβος και ο τρόμος του για όσα γνώρισε στον άλλο κόσμο άφησαν τόσο βαθιά σημάδια στην ψυχή του Λάζαρου που, λέει η παράδοση, μετά την Ανάστασή του δε γέλασε παρά μόνο μια φορά. Είδε κάποιον χωρικό στο παζάρι να κλέβει μια στάμνα και να φεύγει κρυφά. «Βρε τον ταλαίπωρο», είπε. «Για ιδές τον πώς φεύγει με το κλεμμένο σταμνί. Ξεχνάει ότι κι αυτός είναι ένα κομμάτι χώμα, όπως και το σταμνί. Το ‘να χώμα κλέβει τ’ άλλο. Μα δεν είναι να γελούν οι πικραμένοι;», και χαμογέλασε.

Τα «λαζαρικά» από τόπο σε τόπο έχουν πολλές παραλλαγές. Στην Κρήτη έκαναν οι κοπελιές έναν ξύλινο σταυρό και τον στόλιζαν με λεμονανθούς και αγριόχορτα με κόκκινα λουλούδια, τις μαχαιρίδες. Για την ψυχή του Λάζαρου οι γυναίκες ζύμωναν ανήμερα το πρωί ειδικά κουλούρια, στα οποία έδιναν το σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες. Όσα παιδιά είχε η οικογένεια τόσους «Λαζάρηδες» έπλαθαν και στη θέση των ματιών έβαζαν δυο γαρίφαλα.

Ακολουθεί video από την εκπομπή «Καλό Μεσημέρι» του τοπικού τηλεοπτικού καναλιού «ΚΡΗΤΗ ΤV» που παρουσιάζει τα έθιμα του Σαββάτου του Λαζάρου στο χωριό Κρούστα στο Μεραμπέλο.

.

…….. English version ……..

Lazarus Saturday, in the Orthodox Church and those Eastern Catholic Churches which follow the Byzantine Rite, is the day before Palm Sunday, and is liturgically linked to it. The feast celebrates the resurrection of Lazarus of Bethany. It is the first day of Holy Week.

Lazarus Saturday is the day when, traditionally, hermits would leave their retreats in the wilderness to return to the monastery for the Holy Week services. In the Greek Church, it is customary on Lazarus Saturday to plait elaborate crosses out of palm leaves which will be used on Palm Sunday.

Although the forty days of Great Lent end on the day before Lazarus Saturday, the day is still observed as a fast day, with no meat or dairy products permitted. However, the fast is somewhat mitigated, and wine and oil are permitted. In the Greek Orthodox Church, spice breads called Lazarakia are made and eaten on this day.

On Friday before Lazarus Saturday, young unmarried girls used to collect flowers to be used to make wreaths and to decorate crosses. On Lazarus Saturday, men took these wreaths and crosses, were singing the Carols of Lazarus while walking in the streets. People were giving them money, sweets, eggs, fruits and any kind of food. The same wreaths and crosses were kept until late on Saturday night, at midnight, to be burned at the fire of Judas.

Here below you can watch a video as broadcasted by the local TV channel «ΚΡΗΤΗ ΤV» presenting the customs during Lazarus Saturday.